Örnek: Fethi Bey ve eşi ellisini geçti.
Çocukları yok, nedeni önemli değil. Çok yöntem denendi,
tedavilerin ardı arkası kesilmedi ama
yine de çocuk sahibi olamadılar.
Hayatın bu yüzü de var,
herkes aynı oranda her şeye sahip olamıyor.
Fethi Bey, yıllarca çocuk sahibi olmak için çok uğraştınız, eşinizle birlikte sahiden de hayli emek sarf ettiniz, çalınmadık doktor kapısı, denenmedik tedavi kalmadı. Sonunda bu gerçeği kabul ettiniz. Bu sizin için üzücü, ama hiç önemli değil. Bugün nice delikanlılar hayatın içinde bir biçimde bu yaşama veda ediyor, veda edenlerin anne babaları belki de hiç çocuk sahibi olmamayı yeğlerlerdi, bu acıyı yaşamaktansa.
Sizin çocuğunuz yok ama sokaktaki tüm çocuklar sizin, bütün kimsesiz çocukların babasısınız. Onlara yılda birkaç kez babalık yapabilirsiniz. Anımsayınız, nice insanlar var çocuğu yok, ama onlarca kimsesiz çocuğa üniversiteyi bitirene kadar babalık yapmış. Biliyorum bugüne kadar hiçbir çocuğa uzun boylu destek olmadınız. Bu da sizin bencilliğiniz olabilir. Bunu da bir düşünün isterseniz.
Bütün malınız, mülkünüz; velhasıl bu dünyada kazandığınız her şey siz bu alemden göçtükten sonra kime kalacak? Bunu hiç düşündünüz mü? Sanmıyorum. Düşünseydiniz hayattayken bir iyiliği başlatmış olabilirdiniz. Ben size söyleyeyim, varlığınızın büyük kısmı kendi kardeşlerinize ve onların çocuklarına kalacak. Şimdi size şu soruyu sormanın tam zamanı:
Fethi Bey, siz öldükten sonra kardeş çocuklarınız sizin mirasınızdan yararlanacak. O zaman kardeş çocuklarınız da belli bir yaşa gelmiş, çoluk çocuk sahibi kimseler olacaklar ve sizin için belki de şöyle diyecekler: Zamanında bu paralardan bana yardımcı olsaydı şimdi okumuş şu meslek sahibi olmuştum, diyecekler belki de. Ya da şöyle bir cümle kurabilirler ki en kötüsü o olurdu: Öldü; malı mülkü bize kaldı, neye yarar, ihtiyacımız yok ki.
Öyleyse neden ölmeden önce hiç değilse akraba çocuklarınızın eğitimine katkı sunmuyorsunuz? Ölmeyeceğinizi mi düşünüyorsunuz? Akrabalarınızı sevmiyor musunuz? O halde size daha güzel bir önerim var:
Bu bayram günlerinde gidin kimsesiz çocuklara ulaşın. Eşiniz anne, siz baba şefkatini gösterin ve onlara kol kanat gerin. Hem şu toplumda kendinizden başka insanları da düşünmüş olursunuz. İster bir seferlik olsun ister ömür boyu; hiç fark etmez, onlara yardım edin. Gidip en az iki çocuğun üniversite bitene kadar eğitim masraflarını üstlenin. Yahu siz hiç mi düşünmezsiniz Fethi Bey, öldüğünüzde mezarınızı ziyaret edecek insan olur hiç değilse.
Paranın, zenginliğini hiçbir işe yaramadığını bu hayatta sizden daha iyi bilen biri var mı? Yarasaydı çocuk sahibi olurdunuz değil mi? Demek ki para her şeyi çözemiyor. Öyleyse aklınızı başınıza alın şimdiden dediğim şeyleri yapmaya başlayın. Hem yaşlanınca da kapınızı çalacak kimseler olur böylece.
Herkese hatırlatmak isterim şu gerçeği: Öbür dünyaya sadece pamuk götürebilirsiniz, tercih sizin. İyi bayramlar diliyorum, keyifli okumalar.
YouTube’dan takip edebilirsiniz: https://bit.ly/3BA5Zmi
Yorum Yazın