Hiçbir anne evladının acısını görmek istemez. Bütün ömrü çocuklarının mutluluğu için geçer. Denilebilir ki her anne, hayatını çocukları için feda eder, sırf onların iyi olduğunu görmek için. Peki anneler gerçekten de iyi bir anne olmanın ne demek olduğunu biliyorlar mı?
Ben henüz profesyonel bir anneye rastlamadım. Bütün anneler amatör davranıyor. Ne demek istiyorum? Biraz açayım.
Her anne çocuğunun her istediğini yerine getirerek, ona zamanında gerekli tepkiyi göstermeyerek, çocuğum üzülür, kırılır, mutsuz olur düşüncesiyle hareket ederek evladının hemen her isteğine boyun eğer. Çünkü bu anne kalbidir, dayanamaz. İşte bu amatörlüktür. Amatör bir anne özellikle kız çocuğunu el bebek gül bebek yetiştirir, babadan habersiz onun adeta işbirlikçisi de olur zaman zaman; aman baban duymasın çabuk gel, aman baban bilmesin, görmesin diye başlayan her söz kız evladın geleceğini karartan bir adım olur. Elbet bunu hep iyi niyetle yapar, altında hiçbir kötü düşünce de yoktur. Ama bütün bunlar kız çocuğu ergenlik yaşını aştıktan sonra sorun olmaya başlar. Anne ve kızın babaya karşı bu ittifakı kızı babadan da uzaklaştırır. Böylece kız çocuğu babayı bir erkek modeli olarak almaz, korkulan, çekinilen, her şeye itiraz eden bir ev reisi gibi görür. Sonra gel zaman git zaman kız büyür ve kendisine ilk şefkat gösteren erkeği sevmeye başlar. Belki de babada göremediğini o arkadaşında görür. Ama babadan uzak yaşamak aslında erkeklerin dünyasına da yabancı büyümek demektir. Sevdiğini yeterince tanıyamayan kızımız zaman içinde sevdiğinden şiddet görür, bunu yine babasına söyleyemez. Anne idare eder. Ama aslında idare edilen şiddet uygulayan erkektir. Ne acı ki bu şiddet olayları çoğu zaman bu boyutu da aşıp cinayete kadar gidiyor. Sonra toplumca oturup içimiz kan ağlayarak düşünmeye başlıyoruz.
Anneler, gerçekten de bir anne misiniz? O zaman kızlarınızı iyi yetiştirin. Babasını iyi tanısın. Onunla yeri geldikçe arkadaş olsun. Bırakın babası her şeyini bilsin ve müdahale etme fırsatı da olsun. İyi bir anne kızını gerekirse küçükken üzer, kızı büyüdüğünde hep beraber mutlu yaşarlar. Ama küçükken kızını üzmekten çekinen anneler kızı büyüdüğünde ailece üzülmeye başlarlar.
Bir anne en büyük eğitimci olduğunu unutmamalıdır. Eğitim duygusal değildir ve bedelleri vardır. Bedeli ödenmemiş bir eğitim zaten gerçekleşmemiştir.
Amatör olmayı bırakın ve daha profesyonel davranın. Böyle davranmak nedir, bilmiyorsanız yardım alın. Unutmayın siz evlatlarınızı hayata hazırlıyorsunuz ve onlar da bir gün anne olacak, onlar da sizden gördüklerini çocuklarına uygulayacak. Öyleyse lütfen bu büyük sorumluluğun farkına varın. En büyük eğitimcimiz sizlersiniz. Anneleri iyi bir toplumda kadına şiddetten söz edilemez.
Elbet de erkeklere de bir çift lafımız olacak; hepsine değil, şiddet uygulayana. Onlara sadece şunu demek istiyorum: Gidin psikopat kişiliğinizi tedavi ettirin, sağlığınıza kavuşun, sonra da kendinize ben bu toplumun bir bireyi olmaya layık mıyım diye sorun. Kadına uyguladığınız her şiddeti annenize uyguladığınızı unutmayın.
Bütün annelerin ellerinden öpüyorum.
Facebook Yorum
Yorum Yazın