Adnan Bey iki çocuklu ve eşinden üç yıldır ayrı.
Çocukları ilkokula gidiyor.
Haftanın belirli günleri çocukları onda.
Bazen de hafta boyunca o bakıyor çocuklarına.
Geçen gün hayatının tekdüze oluşundan yakınıyor, haklı da.
Whatsapp durumunda şu yazıyor: ev, iş, çocuklar.
Çocuk eğitiminde anne babaların görev ve rolleri farklıdır. Bir babanın kızı için yapacakları ayrı, oğlu için yapacakları ayrıdır. Çocuk eğitiminde ve büyütmede roller değişirse bu çocuklar üzerinde de olumsuz etkilere neden olabilir.
Adnan Bey, öncelikle bir baba olduğunuzu unutmayın. Çocuklarınızın bir babaya ihtiyacı var, hem anne hem baba olan bir babaya değil, nitekim anneleri de her ne kadar ayrı olsanız da-gerektiğinde onlarla ilgileniyor. Sizin, çocuklarınızın annelik görevlerinden bir kısmını üstlenip onları yerine getirmeniz hem kendinize hem çocuklarınıza hem de ayrı onların annelerine karşı bir haksızlıktır. Anlıyorum, siz çocuklarınız için elinizden gelenin fazlasını yaparak iyi baba olduğunuzu da göstermek istiyorsunuz ama amatör davranıyorsunuz. Annelik babalık profesyonellik ister, amatörlük kaldırmaz. Amatör davranmaya devam ederseniz çocuklarınıza ve kendinize ettiğiniz ve aslında iyilik sandığınız o kötülükler onların ve sizin ilerideki yaşamında birer pişmanlık ve uzun boylu mutsuzluk olarak sizi karşılayacaktır, bundan emin olabilirsiniz.
Gelelim sizin durumunuza. Yani whatsapp durumunuza. O, bir gerçeği ifade etmekle kalmıyor, sizin için hayatın ne kadar sıradan ve sıkıcı geçtiğini de kanıtlıyor. Böyle giderse çocuklarınızın hayatı için kendi hayatınızı feda etmiş olacaksınız, ama durun, çocuklarınızın da iyi bir hayatı olmayacak. Onlar da sizde gördüklerinizi ileride kendi çocuk yarına uygulayacak. Bu bir zincirin halkaları gibi sürüp gidecek. Sonuçta ne mi olacak; en son halkadan bakarak geriye doğru geldiğinizde hep çocukları için feda edilmiş hayatlar göreceksiniz. Yani aslında herkesin hayatı feda edilmiş, kimse doğru dürüst kendi hayatını yaşayamamış. Ne güzel değil mi? İnsana değil de başka bir canlıya ait üreme, soyunu sürdürme içgüdüsü gibi görünüyor. Yazık…
(Adnan Bey, haftaya tam da buradan devam edelim, ama hayatımızı heder etmeyelim.)
İyi haftalar diliyorum.
