Örnek: E. Güngör 42 yaşında, uzun yıllardır Almanya’da yaşıyor. Evli ve iki de kızı var. Memleketinden uzakta alın teriyle, emekle hayatını kazanmaya çalışıyor. Malum, Almanya artık eski Almanya değil. Yılda bir kez doğduğu yer olan Ordu’nun Akkuş ilçesine gidiyor, bir iki gön özlem giderdikten sonra Karadeniz sahilindeki akrabalarını ziyaret ediyor. Kalan günlerinde ise iki kızını ülkelerini daha iyi tanısınlar, kültürlerine yabancı kalmasınlar diye gezdiriyor ve üç beş gün de tatil yaptırıp yeniden gurbetin yolunu tutuyor.
E. Güngör, bu yıl da geldi, fakat ülkemizin dört bir yanındaki yangınlardan o da çok etkilendi, üzüldü, bunca acı içinde tatil yapmayı kendine yediremedi, bundan vazgeçti. Bilinçli, duyarlı, ülkesine karşı sorumlu ve aydın biri o. Yurt dışındayken de sürekli ülkesiyle ilgileniyor.
Bu yıl her yerde yangın, acı, feryat olunca öylece oturup zamanını boş boş geçirmek yerine o da bir şeyler yapmak istedi. Madem tatil de yapamıyordu, öyleyse yanan ormanlarımız için bir şeyler yapabilirdi. Her yeri araştırdı, sordu, soruşturdu, fakat yardım edecek yere güvenmekte tereddüt yaşadı.
Sonunda bana ulaştı. “Ben yardım etmek istiyorum ama bunun doğru yere gitmesini istiyorum, bana yardımcı olur musunuz?” dedi. O yurt dışında olduğu için buradaki işleyişlerden, tutumlardan haliyle uzak. Ben de araştırdım, sordum ve sonunda güvenli bir resmi yer buldum. Orayla görüştüm, sonra E.Güngör’e dönüp bu sözünü ettiğim resmi yerin telefonunu verdim, görüştü, ikna oldu.
Sonra ne mi oldu?
Kendi yardımını yetersiz bulup yurt dışındaki tanıdıklarını organize etti ve iyi bir meblağı nakdi olarak, sözünü ettiğim resmi kurum hesaplarına aktardı.
Yangınlardan etkilendiğim kadar E.Güngör’ün bu tavrından etkilendim. Bu koca yürekli adam, bana ne ben tatilimi yapıp giderim demek yerine, tatil yapmayı içine sindiremeyip tatil parasından daha fazlasını yanan ormanlarımız için bağışladı. O, hepimize çok şey öğretmiş oldu bu davranışıyla.
Kızlarını, eşini binlerce km ötedeki gurbetten ülkesine tatile getiriyor, ama onlara tatil yaptırmıyor, tatil parasına yüzlerce fidan dikiyor. Eminim, E. Güngör’ün eşi, kızları onunla gurur duyuyorlardır. Hanımefendi eşinizle ne kadar gurur duysanız azdır, onun yüreğinin genişliğine hiçbir deniz kıyısı sığamaz. Küçük hanımlar, babanızla ne kadar gurur duysanız azdır, o yalnız sizleri değil ülkesinin yanan ormanlarını da kanatları altına alıyor. Ne mutlu size, ne mutlu…
Sevgili okurlar, E. Güngör bu zor zamanlarda önce ailesinin kahramanı sonra da onu tanıyanların kahramanı oldu.
Ordu’nun Akkuş ilçesinden kalkıp Almanya’ya giden ve yıllardır orada emeğiyle geçimini sağlayan E. Güngör, benim de kahramanım; ama sanırım herkesten çok, o iki kızının kahramanı oldu ve onlara paha biçilmez bir deneyimi yaşatarak hayatlarının en büyük eğitimini almalarını sağladı.
E. Güngör gibi nice kahramanlarımız var, bu sadece benim bildiğimdi. Hepsinin önünde saygıyla, minnetle eğiliyorum ve hepimiz adına onları alkışlıyorum.
Keyfili okumalar, iyi haftalar diliyorum.
*Önümüzdeki hafta diğer kahramanlarımızı anlatacağım.
Facebook Yorum
Yorum Yazın