Yaz bitiyor. Biterken hanımların işleri de çoğalıyor. Çünkü kış hazırlıklarını tamamlamak gerekir. Birçok hazırlık yapıldı, birkaç dokunuş kaldı belki.
Ta çocukluğumuzdan beri kadınlarda bunu gördük. Annelerimiz yazı, adeta bir karınca gibi geçirirdi, kışın başka kapıya gitmemek için, ağustos böceği gibi.
Ama şunlara da tanık olmuşsunuzdur çoğunuz; bunları yapan annelerimiz de babamızdan çoğu kez zılgıt yemiştir, daha kışa çok vardır vs. Bunu da geçelim, kışın afiyetle yenen bu yaz hazırlıkları unutulur ve annemiz sanki koca bir yaz eli ayağı birbirine dolaşmamış gibi evin erkeğinden sözlü, fiziksel şiddet görür.
Elbet her evde öyle değil, ama öyle olan evler vardır, belki bir tarhana çorbası içilirken annenizin gözyaşı o çorbaya düşmüştür, belki bir kuru dolma yapılırken annenizin saçı çekilmiştir. İnsan üzülüyor. Sözümüz erkeklere tabii. İyi erkeklere bir şey diyemeyiz, eşine yardımcı olan, onu anlayışla karşılayan, onu önemseyen ve onun evin temizlikçisi olmadığının bilincinde olan erkekler elbette evinin, eşinin baş tacıdır.
Bir de tam tersi olanlar var. Asıl onlara sözümüz. Eşleriniz sizin kulunuz köleniz değildir. Eşiniz sizin temizliğinizi yapmak, size çocuk doğurmak için sizinle evlenmedi. Onun insan olduğunu unutacak kadar insanlığınızdan vazgeçmediyseniz eşinize her zaman destek olmak göreviniz. Bunu eşinizi koruyun kollayın anlamında söylemiyorum. O da bir birey, korunup kollanmaya ihtiyacı yok. Kadının erkekler gibi bir insan olduğunun kabul edilmeye ihtiyacı var. Yoksa kadını hep eksik görüp onu hep korumaya kalkmak da doğru değil. Bu, aslında onu aşağılamaktan başka bir şey değil.
Ben derim ki yaz biterken eşlerinize destek olun. Onları yalnız bırakmayın. Her işte kadınlara yardımcı olmak, birlikte bir şeyler yapmak, işleri beraber yürütmek aslında evli olmanın da bir gereğidir. Çünkü evlilik hayatı paylaşmaktır. Hayatı paylaşmak da buralardan başlıyor.
Keyifli okumalar, iyi haftalar dilerim.
Facebook Yorum
Yorum Yazın